Hallo Wolferl,
Dat zijn inderdaad veel vragen! Ik heb eigenlijk opera's gekozen uit elk van de drie landen, uiteindelijk zal ik wel een voorkeur hebben voor de Duitse opera. Waarom dat het geval zou zijn, komt doordat het mensen wellicht meer tijd kost om de muziek in een Duitse opera op waarde te schatten, hoewel dit zeker niet voor iedereen geldt én niet voor elke Duitse opera. Ik heb soms het idee dat een Italiaanse opera mij eerder verveelt, voor een Duitse opera moet je vaak meer moeite doen (klinkt tegenstrijdig, maar juist door het meer verdiepen neemt de waardering toe). Wagner's Tristan is vrij weerbarstig, in ieder geval een stuk complexer dan Aïda van Verdi. Ik vind vooral die complexiteit van Tristan fascinerend, bovendien is het typisch een opera waarover je nooit uitgepraat raakt. Het zou kunnen zijn dat enkele verschillen in nationale stijlen ook voor een deel zijn terug te voeren op vooroordelen. Hier heb ik een aantal opera's opgetekend (de volgorde is willekeurig):
- R. Strauss: Der Rosenkavalier (bij zoveel werken van Strauss dwingt de orkestratie respect af, bovendien komen in deze opera mooie weldadige melodieën voor en ook nog eens interessante harmonieën (!));
- Wagner: Tristan und Isolde (dat dit een belangrijk werk is behoeft geen betoog);
- Bellini: I Puritani (gezien de invloed van Bellini op Wagners lange melodieën (unendliche Melodie) in Tristan geen onlogische keuze. Dit is één van Bellini's opera's waarin opvallend veel aandacht wordt geschonken aan de instrumentatie, in ieder geval voor een Italiaan. Opvallend kenmerk is de welhaast onuitputtelijke hoeveelheid melodie);
- Mozart: Cosi fan tutte (als je deze muziek hoort, voel je bij wijze van spreken de Italiaanse zon);
- Mozart: Le nozze di Figaro (schitterende ensembles, waarin Mozart een meester is);
- Rossini: Il Viaggio a Reims (één van Rossini's beste werken, ook hier mooie ensembles, met als hoogtepunt wellicht het Gran Pezzo Concertato, maar het slotstuk van het sextet mag er ook wezen);
- Verdi: Otello (schitterend dramatisch werk, wat natuurlijk ook zeer te danken is aan Boito) en
- Berlioz: Les Troyens (Berlioz weet zijn muziek een sober, transparant klassiek karakter te geven, geheel in de geest van het verhaal van Vergilius).
Groeten, Alexander