Kijk, het gaat er niet zozeer om waar Mozart en Beethoven en andere beroemdheden aan leden want geniaal waren ze maar het gaat erom wat je van dit soort historische informatie kan leren. Wat kan je er mee in je eigen leven.
Ik weet wel, deze maatschappy is een rasteringmaatschappij, alles afkaderen en als je buiten het gemiddelde valt, val je er min of meer buiten, omlaag of omhoog.
Mozart bijvoorbeeld was als tweejarig kind zeer obsessief met betrekking tot het verzamelen van zijn speelgoed wat alleen met muziek mocht, tekende zijn kamertje vol met cijfers en was zeer obsessief op de viool en klavecimbel gericht wat er logischer wijs in resulteerde dat Mozart al heel vroeg oorspronkelijkheid kreeg in de muziek. Zeker niet zozeer op andere gebieden. Wij kennen Mozart niet als filosoof, kunstschilder of dichter…. Het is niet zo gek dat hij met zo een ambitieuze en intelligente vader al vroeg genialiteit berijkte. Als je bij Melvin de symptonen nog eens leest, en vergelijkt met Mozarts, Beethovens, en vele andere geniale beroemdheden dan valt je op dat ze stuk voor stuk die symptonen kenmerkte. Een ding is zeker, schitterdende, mooie, oorspronkelijke kunst gaat alleen door de gekte en gestoordheid heen. Uit een ruwe kastanjehuls komt een schitterende kastanje uit, ga zo maar door met vergelijken, dit is de filosofie van het vervreemde Christendom. Aangezien onze westerse maatschappij ge-ent is op het Christendom is het niet zo vreemd dat in tijden van renaiccanses, verlichtingen, romantiek, e.d. het Christelijke idealisme zwaar opgeld doet in de kunst. Jezus ging de dood in om onsterfelijkheid te geven aan de mensheid, meld het Christelijke gedachtengoed. Ik zei ook, vervreemd Christendom. Maar wat wil ik hiermee zeggen, hoe verder wij in de tijd komen, hoe meer de symptonen van autisme e.d. in opkomst zijn. Hoe verder van het vaderland weg, hoe meer heimwee. Hoe verder van de oorsprong, des te meer de heimwee. Weet u wat autisme ( asperger is een variant, zoals u al weet) letterlijk betekend? Een eigen werkelijkheid creeeren, de werkelijkheid als anders ervaren. Gerelateerd aan de speciale in het oogspringende tijdvakken van de Klassieke oudheid, de renaiccance, de verlichting, industriale tijdperk, modernisme en postmodernisme ,is het niet zo verwonderlijk dat autisme en aanverwante stoornissen juist in deze tijdvakken enorm opgeld doen. Ik geloof zelf dat aspergersydroom en vele andere psychische ziektebeelden optreden bij heel gevoelige personen die niet kunnen wennen in de tijdvakken die niet teruggrijpen naar Christendom maar naar de klassieke rationele oudheid. Er ontstaan in juist deze tijdvakken mijns inziens een enorme gespletenheid tussen ratio en gevoel. Het is dus logisch dat mensen met het Aspergersydroom pre-occupaties en dergelijke krijgen om te zoeken naar ratio, fundament en vastheid. Dit resulteerd dus in excentriek gedrag bij alle genialen in deze tijdvakken. Beethoven stond in een spiltijdperk van ratio naar postmodernisme, en zijn beroemde romantische volgelingen natuurlijk ook wel maar mijns inziens heeft Beethoven het meest last gehad met de tijdgeest. Dus, hoe rationeler de maatschappij, hoe erger de verschijnselen van Asperger en autitische aanverwanten. Dus enerzijds heel excentriek in de sociale omgangsnorm, anderzijds zeer geniaal en vooruitstrevend in de kunst ( het eigen wereldje.) Aangezien het Christendom de hoogste trap van idealisme is, is het logisch dat er steeds meer idealisme ontstaat enerzijds naar t jaar nul, anderzijds naar het eeuwige, en in bijna elke compositie, kunstwerk uit de door mijn genoemde tijdvakken is dat eeuwige te vinden, te zien, te voelen en te horen.
Sorry voor de lange beschouwing, andere filosofieen zijn welkom.
Groetjes, BastiaanJan