Melvin, jij begon over Brahms, hoe vind jij zijn deutsches requieum?
Inderdaad was Brahms wat scherp naar zijn tijdgenoten. Bruckner verwees hij ook naar de maan met zijn symfonieen.
Komt dat niet omdat Brahms een robuuste persoonlijkheid was, die niet van al die zweverigheid hield? Geen idee???
Groetjes Bas
Ik hoor veel positieve berichten over zijn deutsches requieum, maargoed ik ga die ooit nog wel eens luisteren, alleen ik vindt dat Brahms als persoonlijkheid niet goed bezig was.
Neem een voorbeeld aan Richard Wagner, die had tenminste geen grote mond over andere, alleen als je naar zijn mening vroeg dan vertelde hij erover.
Wanger is een man naar mijn hart…goeie muziek en een groot persoonlijkheid.
Met Vriendelijke Groeten
Melvin Kef
Beste Melvin,
ik voel me nu toch echt geroepen om het voor Brahms op te nemen….
Afgezien van het feit dat niemand van ons Brahms ‘als persoonlijkheid’ gekend heeft (helaas…) , zou ik willen zeggen: lees eens een biografie over hem, en je kunt alleen maar van de man houden, vanwege zijn persoonlijkheid (mocht je nog niet van hem houden vanwege zijn muziek, wat ik mij dus absoluut niet voor kan stellen!!!) Een tip; het Brahms-deel uit de Gottmer-componistenreeks geeft volgens mij een goede indruk van zijn levensloop en karakter.
En het Deutsches Requiem is natuurlijk schitterend, maar ken je zijn symfonieën, pianokwartetten en -kwintet, het klarinetkwintet, de late pianowerken (opus 116-119), de Altrapsodie, het Schicksalslied, “Gestillte Sehnsucht” voor alt, altviool en piano? Als je deze werken hoort, dan laat je toch meteen wat voor bezwaar of vooroordeel wat betreft persoonlijkheid varen? Dan had hij wat mij betreft een vreselijke kerel mogen zijn, maar dat was-ie bepaald niet, al had hij dan de gewoonte om in gezelschap de mensen om hem heen met ‘onaardige’ opmerkingen te bestoken. Wanneer hij dan op het punt stond om zijn stamkroeg te verlaten, schijnt hij steevast gezegd te hebben: “Is er nog iemand hier die ik nog niet beledigd heb?” Kortom, een heelijke vent….
En wat betreft zijn oordeel over Bruckner; met het geven van een mening is natuurlijk niets mis, en tact was bepaald niet Brahms' sterktste eigenschap….
En speelde hier ook niet een soort pers-vete, een strijd tussen muziek-critici, waarbij ene Hanslick (Brahms-aanhanger) Bruckner als ‘nieuwlichter’ bestempelde?
En wat betreft Wagner; een groot persoonlijkheid, inderdaad, maar naar mijn smaak een tikkeltje tè groot….En volgens mij (maar dat weet ik niet zeker) iemand die zijn mening maar al te graag, en ongevraagd gaf. En geen grote mond over anderen, daar heb ik ook zo mijn twijfels over…
Wat allemaal niet wegneemt, dat de man geniale muziek heeft geschreven.
Trouwens; onder het motto ‘ook interessant’ ; pianotrio's van Woldemar Bargiel (een halfbroer van Clara Schumann, en heeft Brahms ook goed gekend), pianotrio's en strijkkwartetten van Robert Volkmann (heeft Brahms meen ik óók gekend) en “La Canzone dei Ricordi” van Giuseppe Martucci (die, je raad het al…. Brahms ook al heeft gekend, of beter gezegd, heeft ontmoet) Ten zeerste aan te raden!
Ja, Brahms had een enorm gevoel voor ironie. Ik kan het me levendig voorstellen, Brahms aan een enorme pull bier met een dikke sigaar in zijn mond, en dan met ternauwernood verborgen pretlichtjes in zijn ogen, mensen en hun muziek op de korrel nemen. Nee, als je zijn werken hoort, komt niet het gevoel boven van een slechte persoonlijkheid.
Wat Wagner betreft, die had naar mijn idee persoonlijkheidsproblematieken vanwege zijn moeilijke jeugd ( Wagner had aanstonds een andere achternaam, maar die weet ik even niet). En die problematiek klinkt door in zijn muziek, dat wil niet zeggen dat ik zijn kundigheid en genialiteit onderken, maar je hoort veel meer dan bij Brahms, ontevredenheid in muzikaal denken van die tijd, wat bij zijn weerbarstige persoonlijkheid hoort. In politiek opzicht was hij evenmin mals.
Naar mijns inzien natuurlijk.
Groetjes BastiaanJan
Bastiaan Jan,
je was effe de naam kwijt van Wagners stiefvader:
Het was GEYER. ( als ik je daarmee kan helpen )
Ik geef binnen kort een cursus over Wagner er zijn muziek. (vandaar dat de naam Geyer me nog fris voor de geest staat.
De spontane uitlatingen over Wagner, in je bericht en in dat van Fred, lijken me een ‘interessante instap’ voor mijn cursus. ( als u me toestaat )
Oh, ja eigenlijk ging het gesprek over Brahms.
Heb ooit zijn fenomenaal Deutsches Reqiuem mee gezongen als korist.
Ja, dat is natuurlijk wel klasse. Maar alles bij mekaar lijkt me dat Reqiuem toffer om mee te zingen, dan om het te beluisteren.
Groetjes ,
Karel
Bastiaan Jan schreef:
>
> Ja, Brahms had een enorm gevoel voor ironie. Ik kan het me
> levendig voorstellen, Brahms aan een enorme pull bier met een
> dikke sigaar in zijn mond, en dan met ternauwernood verborgen
> pretlichtjes in zijn ogen, mensen en hun muziek op de korrel
> nemen. Nee, als je zijn werken hoort, komt niet het gevoel
> boven van een slechte persoonlijkheid.
>
> Wat Wagner betreft, die had naar mijn idee
> persoonlijkheidsproblematieken vanwege zijn moeilijke jeugd (
> Wagner had aanstonds een andere achternaam, maar die weet ik
> even niet). En die problematiek klinkt door in zijn muziek,
> dat wil niet zeggen dat ik zijn kundigheid en genialiteit
> onderken, maar je hoort veel meer dan bij Brahms,
> ontevredenheid in muzikaal denken van die tijd, wat bij zijn
> weerbarstige persoonlijkheid hoort. In politiek opzicht was
> hij evenmin mals.
>
> Naar mijns inzien natuurlijk.
>
> Groetjes BastiaanJan
Wolferl schreef:
Wagner is een man naar mijn hart.
Ik ben blij dit te lezen, want ik zelf ben een verwoed Wagner-fanaat.
( Vandaag bekeek ik en beluisterde ik nog zijn integrale Parsifal op video.)
( Ik was dus wel 4,5 uur braaf )
Ik beet de spits af in een ander forum “ Praten over Wagner ” dat ongeveer een maand geleden geopend werd.
Ik kreeg daar tot nu toe geen enkele reactie.
Ik begon te denken dat ik hier de enige Wagner- fan ben, maar verneem nu dat ook jij, Wolferl, Wagner een man naar jouw hart vindt.
Laat het hier maar verder over Brahms gaan.
Misschien kun je eens gaan kijken op het forum “ Praten over Wagner” ,want 't is daar maar stilletjes. Verwonderlijk voor zulke controversiële figuur.
Karel ( charlie )
Heey Charlie,
Ja kijk Wagner is van mij part een cultfiguur in de muziek, wat ik van Wagner gelezen heb is dat elke componist zijn werk liet keruen bij Wagner, dat zegt direct genoeg over Wagner. Dat het een fenomeen was, opera schrijver bij uitstek, ben ook beniwud of hij nog wat theorieen heeft nagelaten. Ik heb ooit van iemand gehoord at dat wel het geval was, maar ja zie daar maar eens achter te komen.
Met Vriendelijke Groeten
Melvin Kef
Hallo Wolferl / Melvin,
Wagner heeft inderdaad heel veel teksten geschreven:
Hij deed dit veelal ter verantwoording of bestudering (vooraf) van zijn muzikale ( of andere ) plannen. Hij wist vooraf goed waar hij mee bezig was. Dat bleek uit zijn geschriften: essays.
Dit zijn de 4 belangrijkste:
- Das Judenthum in de Musik (1850) met daarin niet zo'n fraaie racistische antisemeitische ideeën;
- Oper und Drama (1851)
- Die kunst und die Revolution (1849)
- Das Kunstwerk der Zukunft (1850)
En verder:
- Zukunftmusik (1860)
- Uber Staat und Religion (1864)
- Uber das Dirigieren (1869)
Op ‘t einde van zijn leven ( na voltooiing van Parsifal ) was hij bezig met een essay over ’ het vrouwelijke in de mens'. ( een thema dat eigenlijk in heel veel van zijn werk verscholen zit )
Wagner was met die ideeën en zijn muzikale vormgeving ervan eigenlijk jaren vooruit op de latere dieptepsycholgische theoriën van Freud en Jung.
Een Nederlandse heb ik nog nooit gezien.
Misschien is dat ook niet zo erg.
Wagner schreef naar het schijnt heel verward en moeilijk.
Iemand ( een collega componist,(?) ik weet het niet meer zo juist) moet eens gezegd of geschreven . Je moet Wagners geschriften niet lezen…. luister maar beter naar zijn Muziek.
al bij al toch een zeer boeinde figuur.
Groetjes
Charlie / Karel
Erg fijn dat u het requiem gezongen hebt, ik kan me inderdaad indenken als u in het koor meezingt, de muzikale lijnen beter kan voelen. Maar toch is het beluisteren ook een heerlijke bezigheid. Het is misschien wel nodig wat achtergronden van dat requiem te weten, zodat je er nog meer uit hoort. Kent u de duitse renaissance, vroeg-barokke componist Johann Heinrich Schutz? Als u weet dat hij, Bach volgt die lijn, de tekst uitbeeld in muzikale structuren dan gaat u boeiender luisteren. Brahms heeft dat ,vooral van Schutz, overgenomen, en op die principes de compositietechniek gebaseerd.
Het is geen hapklare brok, die muziek. Het is protestant gerichte muziek, gericht op bijbelteksten die je ook moet onderzoeken. Anders word het onbevangen, in een keer luisteren, een wat lastig verhaal. Hoe vind u het “ Wie lieblich sind deine Wohnungen”? Ja, dat raakt uw hart toch wel?
Groetjes Bas
Ja, daar ben ik het zeker mee eens. Vooral het vrijwel nieuw uitgedachte gebruik van leid-motieven vind ik enorm vindingrijk. Het grote voorbeeld is natuurlijk de Walkuren-rit uit Die Walkure. Ja, Wagner neemt een centrale plaats in tussen twee tijdvakken, net als Beethoven. Daarom vind ik het fenomeen Wagner heel boeiend.
Die Meistersinger von Nurenberg, meisterlich!!
Maar inderdaad zijn geschriften kun je beter maar achterwege laten om zijn muziek in de juiste context te blijven zien.
Brahms/ Wagner, twee enorm verschillende persoonlijheden, maar, uiterste raken elkaar….
Groetjes Bas
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's