Requiems

  • Z

    Ja, ik ben “de” Z. Zoals ik ergens anders al zei, ben ik weer terug van weggeweest. :D

    Puccini een requiem? Dat zou best kunnen, nou je het zegt. Verdi heeft er wel 1, het kan zijn dat ik daarmee in de war ben. Overigens wil ik bij dezen aan het lijstje toevoegen een cd die ik vandaag onder een stoffige hoop terugvond met het klassiek-romantische requiem van de Spaanse componist Bomtempo (1775 - 1846); ik heb het nog maar eens geluisterd, wat een prachtig werk!

    Over Martucci; de laatste tijd heb ik me ook met hem beziggehouden (maar dan alleen op luisterniveau) - dit kwam doordat ik wat meer op zoek ging naar instrumentale muziek uit de Romantiek van Italiaanse componisten, die natuurlijk ver ondervertegenwoordigd zijn vergeleken bij de Russen, Duitsers en Fransen. Busoni, Wolf-Ferrari en Respighi kende en waardeerde ik al, maar hun belangrijkste leermeester is dus de Italiaan Martucci.

    Vocale werken van hem (zoals die canzone die je noemde) ken ik niet, maar ik heb inmiddels zijn complete werken voor piano & viool en piano & cello (een magnifieke cellosonate, echt één van de beste ooit!) gekocht, en mijn volgende aankopen zullen zijn pianotrio's en pianoquintet zijn. Zijn complete orkestwerken zijn flink gepromoot door het label ASV, dat zijn ouverturen, beide symfonieën en beide pianoconcerten heeft uitgebracht. Nog niets van gehoord, maar naar Martucci's muzikale taal te oordelen zullen die zeker niet teleurstellen. Helaas krijgt ook deze componist nog steeds niet de aandacht die hij verdient, maar gelukig zijn er voldoende nationalistische Italiaanse platenlabels die hem promoten, Arts en Dynamic voorop.

    Ik zal wel weer even een nieuw topicje openen m.b.t. de celloconcerten.

    Groeten!

  • Fred

    Geweldig, weer een Martucci-aanhanger erbij. Tenminste, ik hoop dat dat zo blijft wanneer je meer werken van hem gaat kennen. Wat de kamermuziek betreft, gaat dat zeker lukken, wat ik daar van ken is minimaal de moeite waard en vaak mooi tot zeer mooi, maar dat laatste blijft natuurlijk altijd een persoonlijk oordeel. De cellosonate ken ik nog niet, maar ga hem wel bestellen. De orkestwerken; ik ken zijn twee symfonieën en twee pianoconcerten. Ik wil er verder nog even niets over zeggen, maar ben erg benieuwd wat jij er van vindt.

    Wat ik je met nadruk zou willen aanraden is wederom “La Canzone dei Ricordi” , volgens mij met afstand zijn beste werk. Een cyclus van zeven liederen, voor sopraan en orkest, vol van nostalgie, weemoed, verlangen, dromen etc. etc…. wat een muziek…

    Van de opnames van dit werk (heb er inmiddels vier), kan ik je die van Rachel Yakar (op ASV, met ‘t eerrste pianoconcert) en vooral die van Brigitte Balleys (Claves, met Il Tramonto van Respighi) aanraden. Niet die van Mirella Freni (Sony), die staat te loeien alsof ze een Puccini-opera staat te zingen, terwijl ’t hier toch veel meer richting kamermuziek gaat; maar die opname, met ‘t Scala-orkest onder Muti, is dan ook (bijna) niet meer te krijgen. Dan is er nog eentje met Toscanini en de sopraan Bruna Castagna, uit de jaren veertig meen ik; klinkt helemaal niet gek voor zo’n oude opname, en is muzikaal ook zeker te waarderen wat mij betreft, en verder natuurlijk interessant omdat Martucci en Toscanini elkaar goed gekend hebben.

    Tja, een zeer boeiend geval, die Martucci. Begonnen als piano-virtuoos (o.a. met de cellist Piatti heel Europa afgereisd), daarna als dirigent de ‘Duitse’ muziek in Italië geintroduceerd; Beethoven, Brahms, Schumann, Mendelssohn, daar waren de op opera ingestelde oren niet aan gewend…. En aan Wagner, waarvan Martucci menige Italiaanse première leidde, al helemaal niet. En dan als componist, italiaans componist, je totaal niet bezighouden met opera, maar met symfonieën, concerten en sonates. Het heeft bestaan, en niet zonder resultaat, en verdient door meer mensen gehoord te worden. In ieder geval de ‘Canzone’ (is dan wel geen puur instrumentale muziek, maar heeft niets met opera van doen).

    groeten, Fred

  • Fred

    Ik denk dat "requiems' altijd nog te verkiezen is boven ‘requia’ . De regel museum-musea gaat in dit geval nl. niet op; ‘requiem’ is zoals gezegd een verbuiging (lijdend voorwerp, vierde naamval, accusativus) van ‘requies’ (vrouwelijk substantief), meervoud ?

    Het is ook lichtelijk onzinnig om voor een meervoudsvorm van requiem te kiezen; “Rust (eeuwige) geef hen, Heer” wordt dan “Rusten (eeuwige)” enz. Kan toch niet.

    Meervoud van “Te Deum” is ook niet “Vos Deos” of iets dergelijks. Kan sowieso niet in het meervoud, want volgens de kenners is er maar één god :)

    (in ieder geval niet ‘Te Dea’ ; Deum is ook hier vierde naamval, van Deo. Te Deum laudamus: God wij prijzen U)

    Kortom, houdt het maar op Doden-missen of Requiem-missen. Maar in elk geval geen Requia. Of een echte classicus moet uitkomst bieden.

  • Z

    Pfff, je hebt me nu wel nieuwsgierig gemaakt naar die pianoconcerten - stiekem hoop ik er eigenlijk op dat Hyperion ze gaat uitbrengen in de Romantic Piano Concerto-serie. En waarom doet Naxos niets met Martucci?!@#$%

    Dat hij zo'n prachtige cellosonate heeft gecomponeerd verbaast me niets, nu je me verteld dat hij met Piatti (óók de inspirator voor Sullivans celloconcert!) Europa heeft doorgereisd. Ik weet van 2 versies van het werk, 1 op Arts en 1 op Dynamic. Allebei zijn uit de handel, en ik heb dan ook een tijdlang tevergeefs gezocht naar deze sonate. Tot ik eens in een klein winkeltje in Groningen (of all places!) kwam, “Kunst- en Vliegwerk” geheten, waar ze een grote selectie budget cd's hebben, waar wel 6 exemplaren van die Martucci-cd lagen… Ironisch dat alle grote winkels in Amsterdam mij 0 op het rekest gaven, en dat zo'n klein winkeltje in de provincie nog 6 had liggen! :D

    Anyway, ik zou zeggen: haal/bestel daar je cd, aangezien hij uit de druk is. Op deze site vind je de inhoud:

    http://www.arkivmusic.com/classical/Drilldown?name_id1=7760&name_role1=1&bcorder=1&comp_id=131763

    Ben je overigens ook bekend met die andere hoog-romantische componist van instrumentale muziek uit Italië; Giovanni Sgambati? Net als Martucci had hij een belangrijke invloed op de volgende generatie Italianen (die uiteindelijk veel bekende zijn geworden…) en heeft hij ook als dirigent een belangrijke invloed gehad. Zijn pianowerken (4 cd's op Arts) vind ik heel Schumann-esk, met Lisztiaanse trekjes, maar toch altijd “Italiaans” qua klank. Zijn pianoconcert in g, op.15 is 1 van de weinige Italiaanse romantische pianoconcerten, en ben ik heel benieuwd naar dus ga ik binnenkort aanschaffen (op Genesis).

    Hij is overigens, las ik daarstraks, de componist van dat Italiaanse Requiem wat ik zocht… :)

  • BastiaanJan van Vliet

    Requiem van Michael Haydn. Staat in de schaduw van tijdgenoot van Mozart, mar toch van een eenvoudige schoonheid.

    Requiem van von Biber, echt een barokke variant

    Met vr gr, Bastiaan Jan van Vliet

  • BastiaanJan van Vliet

    zoem zoemmmmmm

  • Z

    Ik las op internet dat M. Haydn een hele trits dodenmissen gecomponeerd heeft. Bedoel jij soms die ene die op MD+G is opgenomen?

    En Biber? Dankjewel, daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Het schijnt trouwens dat tijdens de Barok tig x meer requiems (…) zijn gecomponeerd dan tijdens de klassieke/romantische periode - toch grappig dat dan juist de paar werken uit die tijd het meest bekend zijn.

  • Peter

    Voor een indrukwekkende stapel requia (?!) zie:

    http://www.requiemsurvey.org/

  • Fred

    Goeiedag zeg, hier kunnen we voorlopig even mee vooruit…….

    Nooit geweten dat er drie Puccini's hebben bestaan. En dat het requiem van dé Puccini maar 5 minuten duurt en voor gemengd koor, solo altviool en orgel is geschreven.

  • Z

    Allemachtig… Ineens is het hele topic overbodig :D