Ja, henke, je beschrijft dit heel mooi. Precies zoals Beethoven zijn ode op de natuur heeft bedoeld. Het innerlijke gevoel over de natuur. Het is geen schildering van, maar over de natuur. Je proeft in de muziek in zijn geheel de sfeer van het landschap waarin Beethoven zijn pastorale uitdacht. De beek waaraan hij zat, toen hij in zijn schetsboek de pastorale schetste, is een toerischtisch trekpleistertje geworden. En inderdaad, wat de foto s van Wolferl ook mogen zijn, ze ademen volmaakt de sfeer van het landleven uit, waar Louis van Beethoven zo van hield. De man hoorde niet in een muffe, stinkende stad. Hoe paradoxaal, hij wilde boer worden!! ( heb ik ook gewild hahah) Maar de pastorale, het geeft mij een heerlijk rustig gevoel in mijn hoofd. Het rustige landleven en aankomst van de boeren , de scene aan het beekje met de nachtegaal, kieviet en kwartelimitaties, het boerenfeest, storm en onweer, vrolijk gevoel na de storm en de herderswijs, meesterlijk!! Voral de overgang van het boerenfeest naar het omweer wat over het land trekt en de overgang van de storm en onweer naar het heerlijke, bevrijdende gevoel vind ik zo geniaal , dat bijna geen enkel componist dit kan evenaren, mijns inziens.
Het aankomen van de boeren in rustige tred
De natuur zucht onder de warmte en het onheilspellende
De boeren zijn klaar met hun manipuleren van de natuur
Een persoon met een tragische uitdrukking op zijn gezicht
Hij zit aan een beekje onder een boom en staart naar het vreedzame tafereel
Zolang zijn gehoor dit toelaat, luisterd hij naar het gezang van de vogels
Een gezang dat zijn laatste strofen aan het blazen is
De eenzame man ziet dat de boeren feest vieren in een uitbundigheid die blijdschap uitstraalt na een geslaagde dag
De man voelt wat de boeren nog niet voelen
En dat is het dreigende noodweer
De man onder de boom kijkt naar de lucht en schrikt
Inmiddels hebben de boeren door wat er gaande is
Ineens…..
Het noodweer barst in alle hevigheid los boven het habsburgse landschap
De boom waaronder de eenzame toondichter zit, schud wild heen en weer
Hevige lichtflitsen en knallende donder doen de eenzame man beven
De boeren zijn niet meer te zien
Maar, als de nood op het allerhoogst is, is de redding nabij
De donder vecht om bestaansrecht maar verliest
Ach, wie kan het van de zon winnen die doorbreekt?
De eenzame man geeft een zucht van verliching en komt doorweekt van zijn plaats
Hij rekt zijn schouders en kijkt dankbaar naar een paar herders die vanuit hun schuilplaats tevoorschijn zijn gekomen
Zolang zijn gehoor dit toelaat, zuigt hij de tonen op van de wijsjes die de herders zingen als dankbaar gevoel na de storm
De eenzame man die achter deze beschrijving schuilt is
Ludwig van Beethoven geen componist maar een toondichter
Ja, sorry. t kwam spontaan in me op, zo n gevoel krijg ik als ik de pastorale van Beethoven hoor
Groetjes, BastiaanJan
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
