Als je praat over de componist die voor de grootste doorbraak heeft gezorgd in de Westerse muziekgeschiedenis dan kom je toch echt uit bij Johan Sebastian Bach.
Iedere componist na hem heeft zich gelaafd aan zijn muziek en erkent dat Bach de grote meester is. Dat neemt niet weg dat andere componisten ook geniaal kunnen zijn. Mozart blijft natuurlijk net als Beethoven als een rots staan in het muzikale tijdperk. En wat ik zo enorm jammer vind, er is zo weinig bekend over Bach. Zoveel brieven er bewaard zijn gebleven van Mozart, zo weinig is er bekend over Bach. Wat voor karakter had de man, hoe dacht hij als componisten als mens, hoe was zijn sociale leven. Dat is geen onzin om je dat af te vragen maar een warme belangstelling voor de persoon die zoveel betekent voor veel mensen.
Als er een ding is waar ik van overtuigd ben dan is het wel het feit dat de samenleving, de tijdsgeest grote componisten voortbrengt. Als je kijkt naar ons tijdperk van verval en decadentie (let wel dat is mijn mening!) dan kom je uit bij de oorzaak waarom het geniale componeren is leeggebloed. Als er nog nakomelingen zijn van Bach in Duitsland (misschien weet iemand dat) dan betwijfel ik of zij zich nog bezighouden met muziek. Hieruit kun je concluderen dat de kwaliteit van de muziek geen evoluerend proces is, maar meer een proces dat onderhevig is aan een bepaalde manier van denken, filosofie en godsdienstige opvattingen. Klassieke muziek blijft voor mij superieur boven de moderne rotzooi die naar mijn mening nooit is ontsproten uit de klassiek muziek maar meer is ontstaan uit het gedrag van mensen en de invloeden van andere culturen. Bach beschouwde muziek als een wetenschap die je moest onderzoeken en toepassen, daarmee krijgt zijn muziek een extra dimensie en stijgt daarmee uit boven het aardse. De wiskundige logica die hij toepaste is uniek en is naar mijn mening ook nooit meer op een dergelijke schaal toegepast. Voor mij staat hij boven ieder ander, maar ik respecteer natuurlijk ieders mening.
Bram Mulder