Over smaak valt niet te twisten, dat is ook het mooie van muziek. Daar zijn we het dan toch met elkaar over eens. Natuurlijk is er meer fantastische muziek gecomponeerd, en ik ben blij dat er zoveel mensen zijn die hier van genieten, getuige ook de reacties op deze discussie. Toch is het gek dat we spreken over klassieke muziek wat bij mij een gevoel oproept van een afgesloten periode.
Die scheidingsmuur is er voor mij wel degelijk, alhoewel de meningen over waar men die plaatst zullen verschillen. In de stijl van de oude componisten wordt volgens mij niet zoveel meer gecomponeerd. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de samenleving waaraan de kunstuitingen zich spiegelen. Componisten zoals Strauss en Gershwin zijn voor mij geen serieuze klassieke componisten meer, sorry als ik mensen voor de benen schop. Daar ligt voor mij dan ook de echte scheidingslijn. Naar Mozart, en vele componisten na hem kan ik prima luisteren, maar toch bespeur ik hier al een lichte teruggang in diepgang. Je kan toch niet stellen dat de kwaliteit van de muziek zich in opgaande lijn heeft ontwikkeld, getuige de hedendaagse ellende die je moet aanhoren en wat men muziek noemt.
Ik denk daarbij dat smaak in de muziek ook alles te maken heeft met het karakter van iemand en daarmee is het dan ook zeer persoonlijk allemaal. Ook mijn mening!!
Groeten, Bram