Ten eerste mag u er best op letten hoe u overkomt. Een willekeurig persoon zou bij het lezen van je zinnen - ik heb dit inmiddels getest - ook zeggen dat ze nogal belerend klinken.
Ten tweede doet u precies hetzelfde.
Ten derde zijn Mahler en Berlioz niet uw boezemvrienden of zelfs maar verre neven, dus houd op te jammeren als ik hen beledig en houd vooral op daaraan te ontlenen dat u anderen wél mag beledigen.
Ten vierde is suggesties geven m.b.t. psychologische diepgang alleen gerechtvaardigd als uzelf zowel musicologie als psychologie met succes heeft afgerond. En dat heeft u niet.
Ten vijfde kan ik er niet om lachen…
Ten zesde… Hiervan snap ik echt de ballen!
Ten zevende herhaalt u gewoon netjes tegen mij de aantijging die ik u naar uw hoofd heb geslingerd; weinig origineel…
Ten achtste, en nu ga ik even grof worden: die tip mag u in uw derrière steken. Ik heb ettelijke malen (maar dan op 4 handen te tellen zijn) Mahler in de cd-speler gehad (meerdere keren Mahler IV, zoals u voorstelt) en geprobeerd er mooie muziek van te maken - dit is me niet gelukt. Uw suggestie dat ik “het eens zou moeten proberen” zonder mijn luisterverleden te kennen is werkelijk pervers.
Ten negende denk ik dat u weinig van schitterende orkestraties afweet, of anders mijn smaak fout inschat, want van de orkestraties van Respighi, Ravel, Tanejev, Rimski-Korsakov en Reger kan ik intens genieten. Nee, ik wil de bal graag naar u terugkaatsen en vragen: heeft u wel eens Mahlers orkestraties van de Schumann-symfonieën of enkele strijkquartetten van Beethoven en Schubert gehoord? Waarschijnlijk niet, anders zou u niet zo hoog opgeven van zijn kunsten…
Ten tiende… hiier kan ik nog wel om lachen
Doe dan suggesties niet voor mij, maar voor de andere bezoekers van dit prikbord! Of weet u gewoon helemaal geen romanticus geboren na 1900 te noemen? Dat is namelijk wat ik dacht.